ಕುದಿಯುತ್ತಿರುವ ಪಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಕಪ್ಪೆಗಳು ನಾವು

ನಮ್ಮಲ್ಲೀಗ    ಪರೀಸರ  ಮಲೀನತೆ  ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದೆ.  ಭೂಮಿಯ  ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿರುವ   ಇಂಗಾರಾಮ್ಲ  ಪ್ರಮಾಣ  ಹೆಚ್ಚಾಗಿ  ಅಲ್ಲೋಲ ಕಲ್ಲೋಲ ವಾಗುತ್ತಿದೆ.  ಜನ ಮಾತ್ರ   ನಮ್ಮ  ಸ್ವಾರ್ಥ ಸಾಧನೆಯಲ್ಲಿ ನಿರತರಾಗಿ  ಸಮಾಜದ  ಉಳಿವಿನ  ಬಗೆಗೆ  ನಿರ್ಲಪ್ತರಾಗಿದ್ದಾರೆ.  ಕಾರಣ  ಈ  ಬದಲಾವಣೆಗಳು  ನಮ್ಮ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಾರದಷ್ಟು  ನಿದಾನವಾಗಿ  ಸಾಗುತ್ತಿದೆಯೋ ?  ವರ್ಷವೊಂದರಲ್ಲಿ  ಮಿಲಿಯದಲ್ಲಿ   ಎರಡು ಅಂಶ  ಮಾತ್ರ  ಹೆಚ್ಚಿದ್ದಲ್ಲವೇ.  ಅದುದರಿಂದ  ನಮ್ಮ ಜೀವನಾವದಿಯಲ್ಲಿ ಏನೂ  ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬ  ಸ್ವಾರ್ಥವೋ ?   

ಇದನ್ನು  ನೋಡುವಾಗ  ನೆನಪಾಗುವುದು   ಈ  ಕಟ್ಟುಕತೆ   [ ವಾಸ್ತವಿಕವಲ್ಲ ].  ಕಪ್ಪೆಯೊಂದನ್ನು  ಕುದಿಯುವ  ನೀರಿಗೆ  ಹಾಕಿದರೆ  ಅದಕ್ಕೆ  ತಕ್ಷಣ  ಬಿಸಿ  ಅರಿವಾಗಿ  ಹೊರಗೆ  ಹಾರುತ್ತದೆ.  ಅದರ ಬದಲಿಗೆ  ತಣ್ಣಿರಿನಲ್ಲಿ  ಕಪ್ಪೆಯಿರಿಸಿ   ನಿದಾನವಾಗಿ  ಉರಿ ಹೆಚ್ಚು ಮಾಡಿದರೆ  ಅದಕ್ಕೆ  ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ   ಹೋಗುವ  ಕಪ್ಪೆ  ಬೆಂದು ಹೋಗುವ  ತನಕ  ಕುಶಿಯಿಂದಲೇ  ಇರುತ್ತದೆ.  ಹಾಗೆ  ಭೂಮಿ  ಬಿಸಿಯೇರುವ  ಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನೆಲ್ಲ    ನಿರಾಕರಿಸಿ  ನಾವೂ  ಆರಾಮವಾಗಿದ್ದೇವೆ.  ಕಾಳಜಿ ವ್ಯಕ್ತ ಪಡಿಸುವ ವ್ಯಕ್ತಿ ಉಳಿದವರಿಂದ ಉಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.